Iedereen heeft een pad te belopen in zijn leven, maar is dat pad wat je bewandeld ook de juiste? Ik heb als kind al een soort haat, liefdes relatie met spiritualiteit. Mijn vader was altijd veel met spiritualiteit bezig en ik vond dat ergens altijd erg interessant, tegelijkertijd vond ik dit maar vaag en ook wel weer eng. Ik wist het niet zo goed wat ik ervan moest denken. Wel voelde ik altijd al dat dit mij ook sterk aantrok en vond ik het ergens wel interessant. Ik ging wel eens mee naar een medium maar daar bleef het wel bij. Mijn vader overleed in 2010 aan alvleesklierkanker en in dat proces waar hij in kwam, was hij erg bezig met zelfgenezing en was hij ervan overtuigd dat hij dit kon. Dit vond ik toen vrij heftig en vond het onzin, soms heb je gewoon artsen en medicatie, behandeling etc nodig. Helaas heeft hij zijn pad om zichzelf te kunnen genezen niet kunnen bewandelen. Hij overleed 6 weken na zijn diagnose in 2010. Die weken voor zijn overlijden heeft hij zeker duidelijk laten zien dat er meer is, en zoals hij vaker zei: "alles is energie", "niets is voor niets", "toeval bestaat niet". Zo was hij bezig met quantum touch en zo heb ik onbewust een avond mijn kussen in mijn handen gehouden voor ik inslaap viel en mij gevisualiseerd dat het kussen het hoofd van mijn vader was. En alleen maar de gedachten gehad zijn pijn uit zijn hoofd te willen halen of te verlichten. De volgende dag kreeg ik een belletje van mijn vader met de vraag of ik misschien iets had gedaan die avond. Hij had namelijk een ontzettende druk op en in zijn hoofd gehad en die was totaal verdwenen. Mijn oudste zoon was toen 12 werd rond een uur of 5 wakker en spuugde letterlijk alles onder. Dit kan op zich gewoon gebeuren, maar hij voelde zich niet ziek, niet misselijk ging ook gelijk weer slapen en wou ook gewoon naar school. Net als andere dagen belde ik die middag met mijn vader, hoe hij had geslapen en hoe het met hem ging. Hij voelde zich die nacht rond vijven niet heel best. Veel last van zijn maag en ontzettend misselijk echt beroerd, alleen spugen wou niet lukken! Gek hè? In de ochtend was het gevoel verdwenen en voelde hij zich best goed.

Dus ondanks dat ik echt bijzondere ervaringen heb gehad tijdens zijn ziekte. heb ik dit na zijn overlijden volledig losgelaten. 

Tot ik in Juni bij een olie business event van Ramona mijn up-line,  Marjon van Blooming Blends ontmoeten.

Ik heb een goedlopende nagelsalon aan huis, maar had altijd al de behoefte om groter te willen worden. Een ruimte met meer nageltafels en een aparte hoek met een kapsalon een mooie hoge voetenbar waar ik teennagels kon lakken, en misschien nog wel meer. 
Dit is ook gelukt en ik had een 'eigen zaak' in een mooi pand met meerdere behandelingen. Twee jaar heb ik mijn hele ziel en zaligheid erin gelegd totdat door omstandigheden ik moest besluiten dat dit niet meer ging lukken en ik weer terug ging naar mijn salon aan huis. Was het mislukt? Misschien. Was ik teleurgesteld? Jazeker. Maar mijn klanten reageerde positief en een maand daarna was daar Corona. Dit was duidelijk dat het niet zo had moeten zijn dat ik ging groeien als salon.

Ik was inmiddels met het gebruik van essentiële oliën gestart nadat wij een roerige en onrustige tijd achter de rug hadden doordat mijn man zich had laten opnemen in een afkickkliniek. Dit stuk kun je lezen in "The beginning of my storytelling"
Daarbij kwam ook dat ik interesse had in de zakelijke kant van de essentiële oliën. Om mensen te kunnen helpen en kan inspireren met de essentiële oliën. 

In Juni had ik een business event waar ik Marjon van Blooming Blends ontmoeten. Ik had een paar dagen daarvoor op Instagram een story van haar gezien met het boek 'De sleutel tot zelf-bevrijding'. Dat was voor mij een teken! Dit boek had ik namelijk ooit van mijn vader gekregen vlak voor hij ziek werd. Nooit had ik iemand hierover gehoord in mijn omgeving, en nu zag ik dit gewoon op haar Instagram voorbij komen. 
Tijdens dit event vertelde Marjon haar verhaal en dat het haar ook zeker niet was komen aanwaaien. Ik raakte even met haar in gesprek en gaf toen aan dat ik haar story over het boek op Instagram had gezien en hoe bijzonder ik dit vond omdat ik ooit dat boek van mijn vader had gekregen en dat dit ergens in huis moest zijn. Wat zij toen aangaf is mij tot op heden bij gebleven. Je vader is jou keihard aan het sturen. Dus zoek dat boek en ga het traject Project You starten binnen de community. Toen dacht ik, ja dat ga ik doen! 
Thuis vertelde ik dat ik Marjon had gesproken en haar had verteld van dit boek. Mijn man stond direct op en zei, "ik ga het boek gelijk zoeken dat moet in de garage liggen". Deze had ik net een paar maanden geleden opgeruimd en alles in bakken gedaan. Dat ga je niet vinden, ik heb alles in bakken gedaan zei ik nog. 
Met een kleur op zijn wangen kwam hij terug van de garage. Hij vertelde mij, ik liep naar de eerste bak die ik zag, openden deze en het boek lag gelijk bovenop. Dus je vader wil echt dat dit boek weer in huis is.

Het was niet voor niets dat we dit allemaal mee moesten maken met mijn man en dat ik in aanraking kwam met de essentiële oliën en zo bij deze community terecht kwam zodat ik nu een aan mijzelf kon werken en te kunnen zijn wie ik ben.

Dit is het pad wat ik moest inslaan. Dat was wel duidelijk.

Is dit wel jouw pad wat je aan het bewandelen bent?