Eetstoornis van Demy
Wat je niet wil is dat het niet goed gaat met je kind.
Maar soms hebben we dit niet in de hand en zo gebeurde het bij ons dat mijn dochter een eetstoornis had ontwikkeld. Zij was als klein meisje een vrij tenger meisje. Ook een meisje wat altijd al wat op haar zelf is. Voetballen vond zij geweldig en later werd zij keepster en bloed fanatiek.
Het leek allemaal heel onschuldig. Ieder kind of volwassene wil weleens wat kilootjes kwijt. Zo ook ik en begon zo met mijn eerste week menu. Ik had het boek lekker makkelijk op het aanrecht in het zicht liggen.
Demy was naarmate zij ouder werd wat molliger geworden, niet dik maar iets steviger. Zij ging in de periode de basisschool steeds vaker stiekem snoepen. Ik vond vaak snoep papiertjes of van koekjes in de la van haar bureau of had zij haar hele pantoffel vol gestopt met snoep afval. De brugklas werd een dingetje. Zij ging niet echt met plezier naar school en vond ook niet direct aansluiting met ander meiden uit haar klas of op school. Bij het voetbal merkte ik ook dat ze minder goed mee kwam toen zij weer het veld inging omdat ze voetballen toch leuker vond. Daarbij kwam dat wij een moeilijke tijd hadden gehad bij ons thuis door de alcohol verslaving van haar vader. Dit kun je lezen bij The beginning of my storytelling. Haar zelfbeeld was niet heel best.
Dus op zich vond ik het geen slecht idee dat zij mee at uit dat boek waar ik mee was begonnen.
Totaal onschuldig leek het allemaal.
Maar dat bleek niet zo te zijn.
Demy raakte wat kilo's kwijt en ging er steeds beter uitzien. Zij kreeg complimenten van "𝘄𝗮𝘁 𝗷𝗲 𝗲𝗿 𝗴𝗼𝗲𝗱 𝘂𝗶𝘁!" Of "𝘇𝗼 𝗷ij 𝘄𝗼𝗿𝗱𝘁 𝗮𝗹 𝗲𝗲𝗻 𝗵𝗲𝗹𝗲 𝗺𝗲𝗶𝗱."
Dit vond zij natuurlijk geweldig en zij kreeg hierdoor meer zelfvertrouwen.
Toen werden we gebeld. Demy was in februari gewogen op school en in maart weer, maar ze was toen al ruim 10 kilo lichter. Wat gingen we doen? Gelukkig dat de persoon aan de bel trok omdat ik al verschillende discussies had gevoerd met haar.
We gingen om de week op gesprek bij het GGZ maar helaas stopte het afvallen niet en uiteindelijk verloor ze in de maanden erna nog eens 10 kilo en kreeg zij officieel te horen dat ze inmiddels een eetstoornis had!
Het geluk dat we hadden was dat ze op school toezicht hielden op Demy en hadden we veel gesprekken met verschillende betrokkenen.
Het keerpunt voor Demy kwam toen ze onder de 50 kilo schoot en haar lichamelijke activiteiten onmiddellijk moest stoppen omdat het een gevaar voor lichaam werd.
Van een actief, sportief, vrolijk meid had ik een meisje wat amper nog iets kon.
Hoe gingen we dit omzetten? Hoe overwint zij dit? Gaan we haar verliezen aan dit demon!
Omdat Demy vaak steken, pijn in haar buik en maag kreeg als zij at ging ik de Digize gebruiken van mijn oliën deze kalmeerde haar buik streek. Ook haar mindset was verre van oké en naast pijn kreeg zij last van paniek.
Ik besloot oliën te gaan inzetten voor haar mindset.
Demy ging dit als snel overnemen en ging zij opzoek naar oliën waar ze kracht uit kon halen.
• Believe en Acceptance
Dit waren de oliën waar ze mee begon. De namen zeggen het al. Believe hielp haar bij het geloven in haar eigen kracht maar vooral haarzelf. Acceptance hielp haar bij de acceptatie dat ze een eetstoornis had maar vooral dat het onder de term "verslaving" valt.
Franckincense en Lavendel gingen haar diffuser in bij het slapen en Joy werd uiteindelijk een favoriete olie van haar.
Het gaat goed nu met haar! Samen met therapie en de inzet van essentiële oliën heeft ze het gewoon gerockt en hebben wij ons meisje weer redelijk terug. Ze is er nog niet maar ze is weer vrolijk heeft haar sociale leven weer opgepakt en geeft nu ook haar grenzen aan.
Nog steeds gebruikt zij oliën bij situaties waar ze tegenop kijkt of als ze angst voelt.
Ik wil echt meegeven dat de oliën haar niet beter hebben gemaakt maar die hebben wel haar hoofd (mindset) geheeld en dat heeft haar de kracht gegeven om te vechten tegen de stem die haar straf gaf en verbood te eten.
Dus ja!! essentiële oliën werken en wil mijn ervaring delen met iedereen die hier baat bij heeft of voelt het te willen inzetten om zo niet aan allerlei medicatie te hoeven gaan.